تنباکوهای شرقی: کاوش در اعماق تاریخ، خاک و هنر ترکیبسازی در دنیای پیپ
در این مقاله می خوانید :
مقدمهای بر تنباکوهای شرقی و تفاوتهای بنیادین
در جهان گسترده و پیچیدهی تنباکوی پیپ، کمتر گونهای وجود دارد که به اندازه «تنباکوهای شرقی» (Oriental Tobaccos) دارای ابهام، جذابیت و پیچیدگی باشد. این تنباکوها، که ریشه در خاک حاصلخیز و آفتابسوزان سرزمینهای مدیترانهای، خاورمیانه و بالکان دارند، تفاوتی بنیادین با همتایان خود مانند ویرجینیا (Virginia) و برلی (Burley) دارند. برای درک عمیق این گونهی ارزشمند، باید نخست به تفاوتهای ظاهری و زیستی آن نگاهی بیندازیم. گیاهان تنباکوی شرقی در مقایسه با غولهای تنباکو
در مناطق میانهآتلانتیک جنوبی آمریکا، کوچک و متواضع هستند. در حالی که یک بوتهی تنباکوی ویرجینیا یا برلی ممکن است به ارتفاع ده پا (حدود ۳ متر) برسد و دارای برگهای پهن و عریض باشد، گیاهان شرقی معمولاً تنها به ارتفاع سه یا چهار پا (حدود یک تا یک و نیم متر) میرسند. تفاوت تنها در اندازه نیست؛ تعداد برگها نیز قابل توجه است. یک بوتهی تنباکوی شرقی میتواند تا صد برگ تولید کند، در حالی که یک بوتهی ویرجینیا به طور معمول تنها بین ۲۰ تا ۲۴ برگ دارد. این برگهای کوچک و ظریف، که گاهی اوقات ناچیز به نظر میرسند، حامل اسرار طعمی هستند که هیچ تنباکوی دیگری قادر به بازتولید آن نیست.
فرآیند خشککردن یا کیورینگ (Curing) نیز متمایز است. برخلاف ویرجینیاها که در کورههای کنترلشده حرارت میبینند (Flue-curing)، یا برلیها که با دود آتش خشک میشوند (Fire-curing)، تنباکوهای شرقی به روش سنتی «خشککردن زیر آفتاب» (Sun-cured) متکی هستند. برگها زیر نور مستقیم و سوزان خورشید قرار میگیرند تا رطوبت خود را از دست دهند و روغنهای معطرشان را به دام بیندازند. این تعامل مستقیم با خورشید، شاید کلید اصلی درک شخصیت تند و ادویهای این تنباکوها باشد.
اصالت جغرافیایی و مفهوم (Terroir)
یکی از جذابترین جنبههای تنباکوهای شرقی، تأثیر مکان بر ویژگیهای آنهاست. همانطور که در دنیای شراب، خاک و آبوهوا طعم انگور را تعیین میکنند، در تنباکوی شرقی نیز شرایط اقلیمی و خاکی مناطق خاص، شخصیت نهایی برگ را میسازند. به همین دلیل، نامهای گوناگونی که بر این تنباکوها نهاده شده، در واقع نام مناطق جغرافیایی مبدا آنهاست. نامهایی مانند سامسون (Samsun)، ازمیر (Izmir) و زانتی (Xanthi) همگی شهرها یا مناطقی در ترکیه، یونان و بلغارستان هستند که قدمت آنها اغلب به دوران امپراتوری عثمانی در قرنهای ۱۵ و ۱۶ بازمیگردد. این نامگذاری جغرافیایی نشاندهندهی تنوع بیپایان طعمی است که از تپههای آفتابداغ تا سواحل مدیترانه به دست میآید.
تمامی این تنباکوها از نظر علمی زیرمجموعهی گونهی «نیکوتیانا تباکوم» (Nicotiana tabacum) قرار میگیرند. با وجود اینکه برخی تولیدکنندگان مانند مکبارن (Mac Baren) به ندرت از گونهی «نیکوتیانا روستیکا» (Nicotiana rustica) برای مخلوطهای خاص استفاده میکنند، اما تباکوم پادشاه بلامنازع این عرصه است. گونهی تباکوم قرنهاست که کشت میشود و ترجیح اول تولیدکنندگان و مصرفکنندگان بوده است. اما سؤال اینجاست که چگونه یک گونهی واحد میتواند تنوعی
چنین عظیم ایجاد کند؟ پاسخ در مفهوم تطبیقپذیری با محیط نهفته است. همانطور که نژاد سگ آلمانی با گلدن رتریور تفاوت دارد، محیطهای خشک، گرم و آفتابی خاورمیانه و بالکان، تنباکوهای شرقی را به گونهای متفاوت از برلیهای مرطوب و ویرجینیاهای شیرین شکل دادهاند. این تنباکوها در شرایط سخت با آب کم، دمای بالا و نور مستقیم تمامروز خورشید رشد میکنند و همین استرسهای محیطی است که آنها را وادار به تولید روغنهای معطر و ترکیبات شیمیایی منحصربهفرد میکند.
چالشهای سیاسی، اجتماعی و کاهش تنوع عرضه
با وجود قدمت طولانی و جایگاه ویژه، دنیای تنباکوهای شرقی در قرن اخیر با چالشهای بیسابقهای روبرو شده است. جرمی ریوز، سرمخلوطکن (Head Blender) شرکت معتبر «کرنل و دیهل» (Cornell & Diehl)، در مورد وضعیت فعلی این تنباکوها هشدار میدهد. چالشهای سیاسی، مذهبی و اجتماعی در منطقهی خاورمیانه و بالکان، باعث شده که تعداد گونههای مستقل و خالص شرقی که در بازار موجود باشند، به شدت کاهش یابد. تولید در این مناطق دشوار شده و انتقال محصول به بازارهای جهانی با موانع متعددی روبروست.
واقعیت تلخ این است که اکثر تنباکوهای شرقی که امروزه مورد استفاده قرار میگیرند، مخلوطی از برگهای مناطق مختلف هستند.
ریوز میگوید: «وضعیت تا این حد تیره و افسردهکننده نیست، اما تعداد انواع موجود مدتهاست که در حال کاهش است.» در گذشته، مخلوطکنهای پیپ میتوانستند انواع خاصی مانند اسمیرنا (Smyrna) یا دراما (Drama) را تهیه کنند، اما امروزه به دلیل کاهش تقاضای پیپ در مقایسه با سیگار، این دقت در تفکیک انواع گم شده است. صنعت سیگار که مصرفکنندهی اصلی تنباکوی شرقی است، نیازی به ظرافتهای میکروسکوپی بین گونههای مختلف ندارد. برندهایی مثل کامل (Camel) و مارلبرو (Marlboro) از مخلوطهای همگن شرقی استفاده میکنند که تفاوتهای ظریف منطقهای در آنها کمرنگ شده است.
بیثباتی سیاسی در بسیاری از مناطق تولیدکننده، فشار زیادی بر کشاورزی و زنجیره تأمین وارد کرده است. واردات و صادرات در شرایط نامطمئن دشوار شده و تولیدکنندگان به جای نگهداری جداگانهی گونههای کمیاب مانند یِنیجه (Yenidje)، آنها را در مخلوطهای عمومی شرقی ادغام میکنند. در نتیجه، آنچه امروزه به عنوان «تنباکوی شرقی» به دست پیپکشها میرسد، محصولی استدوار و یکنواختتر از گذشته است. با این حال، هنوز هم برخی گونهها مانند اسمیرنا (Izmir)، باسما (Basma) و گاهی دراما و سامسون قابل یافت هستند، اما یِنیجه دیگر مانند گذشته در دسترس نیست.
یِنیجه: ملکهی فراموششدهی تنباکوها
در میان تمام گونههای شرقی، یِنیجه که با نام زانتی (Xanthi) نیز شناخته میشود، جایگاهی اسطورهای دارد. این تنباکو زمانی «ملکهی تنباکوها» نامیده میشد. اصالت دقیق این لقب در گذر زمان گم شده است، اما جایگاه آن در قلب مخلوطکنهای قدیمی تردیدناپذیر است. ریوز توصیف میکند: «من مطمئن نیستم که چه کسی این اصطلاح را ابداع کرد، اما دارای پروفایلی به ویژه شیک و منحصربهفرد بود.» یِنیجه طعمی پیچیده با نتهای کاری (curry)، شیرینی ملایم، طعمی نمکین (savory) و بافتی کرممانند و لطیف داشت. در دنیایی که اکثر تنباکوهای شرقی بر طعمهای گیاهی، تند و معطری متمرکز هستند که در سینوسها و نرمکام حس میشوند، این خاصیت «کرمی» بودن یِنیجه، ویژگیای استثنایی و نادر بود.
متأسفانه، یِنیجه امروزه تقریباً از بین رفته است. مارک رایان از شرکت «داترز اند رایان» توانست مقداری از آن را در سری «میز بلندر» (Blender’s Bench) خود ارائه دهد. همچنین شرکت «مکللند» (McClelland) مدتی پیش دو مخلوط فوقالعاده به نامهای «Yenidje Supreme» و «Yenidje Highlander» در سری «گرند اورینتالز» خود تولید کرد که مورد تحسین قرار گرفتند. اما امروزه هم مکللند تولید را متوقف کرده است و هم یِنیجه نایاب شده است. ریوز میگوید:
«ما هرگز نتوانستیم منبعی برای یِنیجه پیدا کنیم. منطقهی کشت هنوز وجود دارد، اما برگ تولید شده دیگر جداگانه نگهداری نمیشود و با سایر گونهها مخلوط میشود.» یافتن مخلوطی حاوی یِنیجه خالص در بازار امروز، مانند پیدا کردن گنج در یک جشنوارهی فروش حیاطی است؛ رویایی که دستیافتنی نیست.
فلسفهی ترکیبسازی در دوران مدرن
در چشمانداز مدرن ترکیبسازی (Blending)، فقدان گونههای خالص شرقی چالشی بزرگ است. برای مخلوطکنهایی که به دنبال کیفیت و اصالت هستند، استفاده از مخلوطهای پیشساختهی شرقی که توسط کارخانههای سیگار تولید میشوند، راهحل مناسبی نیست. این مخلوطهای پیشساخته از سالی به سال دیگر متغیر هستند و ثبات طعم را به هم میزنند. جرمی ریوز در شرکت «کرنل و دیهل» (C&D) استراتژی متفاوتی را در پیش گرفته است. آنها به جای خرید یک مخلوط آماده، تلاش میکنند تا گونههای منفرد و قابل دسترس را تهیه کرده و خودشان مخلوط کنند.
C&D
همچنان از گونههای خاصی مانند «بلک سی سوخوم» (Black Sea Sokhoum) و «کاترینی» (Katerini) استفاده میکند. ریوز اشاره میکند که آنها موجودی خوبی از این تنباکوها دارند که سن بالایی نیز دارند و این کهنهشدن (Aging) باعث نرمی و توسعهی شخصیت خاص آنها شده است. اکثر تولیدات C&D که نیازمند تنباکوی شرقی هستند، بر پایهی اسمیرنا و باسما استوار است. ریوز میگوید: «من این دو را با هم ترکیب میکنم زیرا دوست دارم این دو برگ خاص مثل تکههای پازل کنار هم قرار بگیرند و طعمی گرد، کامل و شرقی ایجاد کنند. این روش بسیار بهتر از خریدن یک مخلوط پیشساخته است که سازندهی آن هر سال آن را تغییر میدهد.»
تفاوت سیگار و پیپ در تجربهی طعم
درک تفاوت میان استفاده از تنباکوی شرقی در سیگار و پیپ بسیار مهم است. سیگارها عمدتاً بر نسبتهای ثابت شکر و نیکوتین تمرکز میکنند و طعم ظریف گونههای مختلف در دل برلی، ویرجینیا، کاغذ پیچ و فیلتر گم میشود. اما پیپ، رسانهای بسیار خالصتر برای بیان طعم است. وقتی توتون در پیپ سوخت میزند، عطر و طعم بدون واسطهی فیلتر یا کاغذ سوزان مستقیماً به حس چشایی و بویایی میرسد.
به همین دلیل است که پیپکشها میتوانند تفاوت بین کاترینی و اسمیرنا را تشخیص دهند، در حالی که یک سیگاری شاید این ظرافتها را هرگز درک نکند.
بررسی موردی: مخلوطهای برجستهی شرقی در C&D
برای درک بهتر کاربرد تنباکوهای شرقی، نگاهی به چند مخلوط موفق شرکت «کرنل و دیهل» میاندازیم که چگونه این تنباکوها در کنار همدیگر و سایر اجزا میدرخشند.
۱. بیجو (Bijou): این مخلوط ترکیبی از ویرجینیا و تنباکوی شرقی است. در این مخلوط از ویرجینیای قرمز سال ۲۰۰۳ و برگهای درخشان کانادایی (Canadian Bright Leaf) استفاده شده است
که بخار داده و کاراملیزه شدهاند و پس از آن با عسل طعمدهی میشوند (Casing). اما نقطه اوج این مخلوط، اضافه کردن
«کاترینی» پس از تکمیل فرآیند بخاردهی است. ریوز توضیح میدهد که چرا کاترینی را بخار نمیدهند: «بخار دادن روغنی بودن و ویژگیهای تند، میخکمانند و محرک سینوسها را از بین میبرد. کاترینی طعمی جالب مشابه سیبزرد (Apple Cider) ایجاد میکند. شیرینی آن کمی ترش است و شباهتی به آب سیب طبیعی دارد.» بیجو ترکیبی شاهکار از شیرینی کاراملی و عسلی ویرجینیا با تندی و ترشی ظریف کاترینی است.
۲. رد استگ (Red Stag): این مخلوط تمرکز ویژهای بر تنباکوی شرقی دارد. در واقع، رد استگ بیشتر از هر مخلوط دیگری در C&D بر جنبهی شرقی تمرکز دارد و استفاده از لاتاکیا در آن سبکتر است تا طعم شرقی برجستهتر شود.
۳. اینزموت (Innsmouth) و میسکاتونیک میکچر (Miskatonic Mixture): این دو مخلوط هرچند اجزای مشترکی دارند، اما تفاوتهای چشمگیری با هم دارند. اینزموت ترکیبی از ویرجینیا، کاترینی و پریک (Perique) است که طعم ویرجینیاهای روشنتر و پریک کمتر را نشان میدهد. در مقابل، میسکاتونیک از ویرجینیاهای قرمز و ماهاگونی تیرهتر استفاده میکند و نسبت کاترینی و پریک در آن بالاتر است. ریوز هدف از ایجاد این دو مخلوط را نشان دادن تأثیر تغییر نسبتها عنوان میکند: «آنها بسیار متفاوت هستند و من آنها را دقیقاً با این هدف کنار هم قرار دادم تا نشان دهم تغییر کوچک در درصد یک جزء میتواند چگونه حس و حال یک مخلوط را کاملاً دگرگون کند.»
۴. بیزانتیوم (Byzantium): این مخلوط یکی از محترمترین و منحصربهفردترین مخلوطهای شرقی محسوب میشود. ریوز میگوید: «این مخلوط منحصربهفرد است و فکر نمیکنم هیچ تنباکوی دیگری مانند آن وجود داشته باشد.» بیزانتیوم تنها از چهار جزء تشکیل شده است: لاتاکیا، پریک، اسمیرنا و باسما (که اگر لاتاکیا را هم حساب کنیم، سه جزء شرقی دارد). نسبت اجزا تقریباً برابر است و اسمیرنا و باسما به میزان مساوی در آن استفاده شدهاند تا طعمی پیچیده و متعادل ایجاد کنند.
۵. بیستین سالگرد سامارای G.L. Pease: در این مخلوط نیز از تنباکوهای شرقی خاصی مانند بلک سی سوخوم استفاده شده است که نشاندهندهی ارزش بالای این تنباکوها در خلق آثار هنری ترکیبسازی است.
آموزش کام چشایی: شناخت طعمهای شرقی
برای علاقهمندانی که میخواهند طعمهای ظریف تنباکوی شرقی را بهتر تشخیص دهند، جرمی ریوز توصیه میکند که با تنباکوی خالص شروع کنند. او پیشنهاد میکند از «اسمیرنا ترکش» (Izmir Turkish) که هم به صورت فله و هم قوطی موجود است، استفاده شود. اسموک تنباکوی خالص شرقی شاید تجربهای جذاب و دلپذیر برای همگان نباشد، اما مانند آزمایشگاهی است که به کمک آن میتوان پروفایل طعمی آن تنباکو را در حافظه چشایی ثبت کرد.
ریوز میگوید: «برای کسی که میخواهد یک نوع خاص تنباکو را شناسایی کند، بهترین استراتژی پیدا خالصترین بیان آن نوع تنباکو و مطالعهی آن است. کشیدن پریک خالص یا دارک فایر خالص شاید تجربهای نباشد که بخواهید به طول انجامانید، اما باعث میشود درک بسیار بهتری از نحوهی شناسایی آنها پیدا کنید، حتی زمانی که به مقدار کم در یک مخلوط حضور دارند.» برای شروع این سفر اکتشافی، مخلوطهایی مانند «رد استگ» که طعم شرقی بسیار پررنگی دارد، یا «راجاز کورت» (Rajah’s Court) که نحوهی تعامل شرقیها با لاتاکیا و ویرجینیا را به زیبایی نشان میدهد، گزینههای بسیار مناسبی هستند.
ویژگیهای عمومی و حسی تنباکوهای شرقی
تنباکوهای شرقی دارای پتانسیل ترکیبسازی بیپایانی هستند. جرمی ریوز آنها را «بسیار سرگرمکننده» مینامد و معتقد است که میتوان آنها را تقریباً در هر مخلوطی استفاده کرد. حتی اگر نقش اصلی را بازی نکنند، افزودن مقدار کمی از آنها میتواند پیچیدگی عطر و طعم را به شدت بالا ببرد.
ویژگی متمایزکننده تنباکوی شرقی، تأثیر آن بر بینی و سینوسهاست.
در حالی که ویرجینیاها به دلیل شیرینی طعم خود را عمدتاً روی نوک زبان متمرکز میکنند و گاهی با طعمهای چایی یا کمی تلخی به وسط زبان نفوذ میکنند، و برلیها با طعمهای گردویی، تیره، خاکی و شکلاتی خود روی گلو و اطراف زبان تأثیر میگذارند، تنباکوهای شرقی کاملاً بینی را درگیر میکنند. استفاده از این سه دسته با هم، نه تنها یک «پُری طعم» (Fullness of flavor) ایجاد میکند، بلکه یک «پُری بیان» (Fullness of expression) ایجاد میکند که کل کام را درگیر میکند.
برگهای تنباکوی شرقی کوچک، نازک و البته مقاوم هستند. آنها در محیطهای سخت، گرم و خفقانآور رشد میکنند. یکی از دلایل کوچکی برگها، تابش مستقیم و بیرحمانه خورشید است. برگهای زیاد و کوچک به سایهانداختن یکدیگر در برابر حرکت خورشید کمک میکنند تا از سوختن جلوگیری کنند. این برگها همچنین دارای روغن زیادی هستند که هم از آنها در برابر اشعه خورشید محافظت میکند و هم منبع اصلی عطر و طعم فوقالعادهای است که در مخلوطها تجربه میکنیم.
این برگهای کوچک و به ظاهر ناچیز در کنار برگهای عریض و پهن برلی و ویرجینیا، ممکن است بیاهمیت به نظر برسند، اما کشت آنها دشوار و خشککردنشان حتی سختتر است. این برگهای کوچک باید یکی یکی توسط نخ به هم دوخته شوند تا زیر خورشید خشک شوند. اما با تمام این مشقتها، آنها ارائهدهندهی ظرافتها و نکات طعمی (Nuances) هستند که هیچ گیاه دیگری قادر به بازتولید آنها نیست. آنها دارای پروفایلهای طعمی منحصربهفردی هستند که باید پاس داشته شوند و توسط هر علاقهمند جدی به دنیای پیپ، کاوش و تجربه شوند.
تفاوتهای طعمی بین انواع شرقی و غیرقابل جایگزینی بودن
یکی از نکات کلیدی که مخلوطکنهای حرفهای همیشه بر آن تأکید دارند، این است که تنباکوهای شرقی با هم قابل جایگزینی نیستند. اگر در دستورالعمل یک مخلوط از «باسما» استفاده شده است، استفاده از «دراما» طعم مشابهی را ایجاد نخواهد کرد. هر گونه دارای امضای طعمی خاص خود است. به همین دلیل است که مخلوطهای پیپ در سراسر جهان معمولاً از چندین جزء شرقی مختلف یا مخلوطی از چند نوع برگ شرقی استفاده میکنند تا به پیچیدگی مورد نظر خود برسند.
در گذشته، مخلوطکنها به شدت به انواع اختصاصی شرقی وابسته بودند. مخلوط افسانهای «Balkan Sobranie» در نسخههای اصلی خود از یِنیجه استفاده میکرد و شاید همین امر باعث شهرت و شهرت افسانهای آن شده باشد. با این حال، در آن زمان نیز پیدا کردن چنین جزئیاتی در توضیحات روی قوطیها دشوار بود. برندهای قدیمی پیپ معمولاً توضیحات بسیار کلی ارائه میدادند، مانند «یک مخلوط ویرجینیا با شخصیت منحصربهفرد». پیپکشهای قدیمی اطلاعات بسیار کمتری نسبت به ما در مورد ترکیبات مخلوطهایشان داشتند. اما امروزه، با وجود اطلاعات بیشتر، ما با مشکل کمبود تنوع اجزا روبرو هستیم.
اگر یِنیجه هنوز در دسترس بود، مخلوطکنندگان امروزی قطعاً شاهکارهای جدیدی خلق میکردند. ریوز تصور میکند که چگونه میتوانست از یِنیجه برای افزودن یک نت کرمی بدون استفاده از بلک کوندیش (Black Cavendish) استفاده کند. او معتقد است: «یِنیجه تقریباً تنها تنباکوی شرقی است که میتوانست حس و مزهی کرمی را نشان دهد. این به عنوان یک جزء ترکیبکننده بسیار جالب بود.»
استرس محیطی و شکلگیری روغنهای معطر
راز مزهی بینظیر تنباکوهای شرقی در استرسی نهفته است که گیاه در طول فصل رشد تحمل میکند. این تنباکوها در خاکهای فقیر اما معدنی غنی، با آب کم و آفتاب شدید رشد میکنند. این شرایط باعث میشود گیاه برای بقای خود، مکانیزمهای دفاعی ایجاد کند که نتیجه آن تولید ترپنها (Terpenes) و روغنهای معطر فراوان است. این روغنها هستند که هنگام سوختن، عطرهایی از خاک باغ، ادویههای معطر، چوبهای صابونی و نتهای گوگردی ملایم را آزاد میکنند.
ساختار فیزیکی برگ نیز برای نگهداری این روغنها تکامل یافته است. سطح براق و چربی (Oily) که در بسیاری از تنباکوهای شرقی دیده میشود، حاصل همین فرآیند است. این روغنها نه تنها از برگ در برابر اشعه فرابنفش خورشید محافظت میکنند، بلکه سوختن تدریجی و خنکتری را نیز برای پیپکش به ارمغان میآورند. یک تنباکوی شرقی باکیفیت باید هنگام لمس کردن کمی چرب و چسبناک حس شود، نشاندهندهی غنای عطری آن.
نقش تنباکوهای شرقی در مخلوطهای انگلیسی و بالکانی
وقتی صحبت از دستهبندی مخلوطهای پیپ میشود، نامهای «English»، «Balkan» و «Oriental» زیاد شنیده میشود. اگرچه این دستهبندیها دقیق نیستند و تعاریف آنها تغییر کرده است، اما نقش تنباکوی شرقی در همه آنها حیاتی است. مخلوطهای انگلیسی به طور سنتی از ویرجینیا، شرقی و لاتاکیا تشکیل شدهاند که طعمی دودی و معتدل دارند.
مخلوطهای بالکانی به طور گستردهای به عنوان زیرمجموعهای از انگلیسی در نظر گرفته میشوند که نسبت لاتاکیا و تنباکوی شرقی در آنها بالاتر است و طعمی پیچیدهتر و خاکیتر دارند.
اما مخلوطهای «شرقی» (Oriental Mixtures) معمولاً بر پایهی ویرجینیا و تنباکوی شرقی هستند و یا بدون لاتاکیا هستند و یا مقدار کمی از آن دارند تا اجازه دهند طعمهای ظریف شرقی در پیشگاه قرار گیرند. در این مخلوطها، تنباکوی شرقی قهرمان میدان است و دیگر اجزا نقش مکمل را بازی میکنند.
آیندهی تنباکوهای شرقی
آیندهی تنباکوهای شرقی در معرض تهدید است. با تداوم بیثباتی در منطقه و کاهش علاقه به سیگارهای سنتی ترکی (که یکی از بزرگترین خریداران این تنباکوها بودند)، کشاورزان ممکن است به سمت کشت محصولات دیگر بروند. با این حال، جامعهی پیپکشهای علاقهمند و شرکتهای متعهدی مانند «کرنل و دیهل» و «G.L. Pease» هنوز تقاضایی برای این گنجینههای طعمی دارند. این تقاضای خرد است که باعث میشود تولیدکنندگان انگشت شمار هنوز به کشت و تفکیک برخی گونههای خاص ادامه دهند.
همانطور که ریوز اشاره میکند، وجود موجودیهای کهنه و باکیفیت از سوخوم و کاترینی به آنها اجازه میدهد تا هنوز چراغ این هنر را روشن نگه دارند. اما برای نسلهای آینده، شاید دسترسی به این طعمهای خالص، دشوارتر و دشوارتر شود. این مسئله وظیفهی ما را به عنوان مصرفکنندگان جدی دوچندان میکند تا این تنباکوها را بشناسیم، درک کنیم و قدردان تجربهی کشیدن آنها باشیم.
جایگاه تنباکوهای شرقی در فرهنگ پیپ
در نهایت، تنباکوهای شرقی بیش از یک مواد اولیه برای تولید دود هستند؛ آنها حامل تاریخ، فرهنگ و جغرافیایی هستند که در هر پک از پیپ آزاد میشود. کشیدن یک مخلوط حاوی کاترینی، سفری است به سواحل یونان؛ و کشیدن اسمیرنا، تجربهای از بادهای داغ ترکیه است. پیپکشی که طعمهای شرقی را درک میکند، در واقع با تاریخای هزارساله ارتباط برقرار میکند.
پیچیدگی این تنباکوها به زبان علمی و شیمی نمیگنجد. این تجربهای حسی است که با تحریک سینوسها و نرمکام، حافظهها و احساسات را برمیانگیزد. همانطور که جرمی ریوز توصیف میکند، استفاده از شرقیها در مخلوطسازی برای علاقهمندان در خانه نیز یک تمرین بسیار لذتبخش است. دیدن اینکه افزودن مقدار کمی از یک تنباکوی شرقی چگونه میتواند پروفایل یک مخلوط ساده ویرجینیا را تغییر دهد و به آن عمق و پیچیدگی ببخشد، بخشی از جادوی این دنیاست.
نتیجهگیری بر کاوش و قدردانی
تنباکوهای شرقی، با برگهای ریز و مقاوم خود، نمادی از پایداری در برابر سختیها و تبدیل شدن آن سختیها به زیبایی هستند. آنها جهان پیپ را با رنگهای گرم، ادویههای تند و روایح خاکیشان غنی کردهاند. از یِنیجهی افسانهای گرفته تا کاترینی و باسمای امروزی، هر کدام داستانی برای روایت دارند.
اگرچه زمانه تغییر کرده و دسترسی به گونههای خالص دشوارتر شده است، اما هنوز هم در مخلوطهای باکیفیتی که توسط استادان این هنر تهیه میشوند، میتوان اثری از این عظمت را یافت. برای مخاطب عام و کسانی که تازه وارد دنیای پیپ شدهاند، توصیهی نهایی این است که از ترس طعمهای غیر آشنا نهراسند. تنباکوهای شرقی شاید در نگاه اول با طعم تند و گیاهی خود دافنده به نظر برسند، اما با صبر و تمرین، دروازهای به سمت یکی از غنیترین تجربیات حسی در دنیای تنباکو خواهند گشود. این تنباکوها حق دارند که شناخته شوند، محفوظ مانده و در لابهلای تنفسهای آرام یک پیپکش ، زندگی دوبارهای بیابند.
